Łukasz Haruń - Szczecin

Przy pomocy fotografii staram się obrazować to, czego nie mogę dostrzec. Pozwala to spojrzeć na otaczającą mnie rzeczywistość z nowej perspektywy. Dlatego zainteresowałem się fotografią otworkową, która pozwala zarejestrować to, co dla oka jest niewidzialne.
W 2008 roku ukończyłem studia w Katedrze Fotografii Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Brałem udział w kilku wystawach zbiorowych i indywidualnych:
- wystawa indywidualna bez tytułu w galerii "13 Muz" w ramach V Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Wizualnych Inspiracje w Szczecinie - marzec 2009;
- wystawa indywidualna fotografii otworkowej "Nieoczywiste spojrzenie" na Festiwalu Sztuk Wizualnych "Labirynt" w Kłodzku - październik 2008;
- wystawa zbiorowa prac licencjackich studentów ASP w Poznaniu "Nieoczywiste'08" w Słodowni Starego Browaru w Poznaniu - wrzesień 2008;
- wystawa zbiorowa "Nieskończoność iluzji" w Nowym Mieście (Czechy) - czerwiec 2008;
- wystawa zbiorowa "Wokół dokumentu" na festiwalu sztuk wizualnych Konfrontacje 2008; w Gorzowie Wielkopolskim, praca wspólna Łukasza Haruń i Filipa Kacalskiego pt. "Przestrzeń Pomiędzy" - maj 2008;
- wystawa indywidualna bez tytułu w Szczecinie - luty 2005.

Postrzeganie rzeczywistości jest w pełni uzależnione od indywidualnych cech psychofizjologicznych. Niewielkie różnice w budowie czy rozstawie oczu powodują odmienność w odbiorze tego, co uważamy za realne. Otoczenie, w jakim żyjemy widzimy zatem subiektywnie, w sposób indywidualny - niedostępny dla innych. Różnice te są bardzo subtelne. Na tyle delikatne, że często nie zdajemy sobie sprawy z faktu ich istnienia. Teoretycznie są jednak możliwe daleko idące odchylenia od tego, co powszechnie uważamy za normę.
Przy pomocy fotografii otworkowej, którą traktuję jako symulację odmiennego widzenia, pragnę przedstawić otaczającą nas rzeczywistość w sposób jakiego nie znamy. Pozwala to na nowo odkrywać znany nam świat. Fotografie powstałe w ten sposób charakteryzują się dużymi deformacjami znanych kształtów. Linie proste zostają zamienione w łuki, a okręgi w pofalowane linie. W zestawieniu ze światem, jaki znamy z doświadczenia, obrazy te wydają nam się nierealne. Przedmioty ulegają silnym przekształceniom, co uświadamia nam, że sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość jest tylko jednym z wielu możliwych, a pojęcia takie jak przestrzeń, kształt czy odległość są względne i subiektywne.