Piotr Zabłocki - Gdańsk

Ankieta na potrzeby Słownika Biograficznego Fotografów ZPAF

I. (życie)

Piotr Zabłocki urodził się 13 maja 1966 r. we Wrocławiu, od 1976 mieszka w Gdańsku. Studia na Politechnice Gdańskiej i Uniwersytecie Gdańskim w latach 1984-1992. W 1992 kończy kierunek Cybernetyka Ekonomiczna i Informatyka, w 1994 Studium Fotografii Artystycznej organizowane pod patronatem Muzeum Narodowego w Gdańsku. W latach 1990-1992 fotoreporter tygodnika "Pielgrzym", 1992-1996 pracuje w lokalnych tytułach prasowych i firmach poligraficznych jako informatyk, sekretarz techniczny, kierownik zmiany. Od 1996 nauczyciel w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych (obecnie Zespół Szkół Plastycznych) w Gdyni-Orłowie, w 2003 uzyskuje stopień nauczyciela mianowanego. Pierwsze działania twórcze Zabłockiego powiązane są z wstąpieniem do Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (1987), debiutuje na Gorzowskich Konfrontacjach Fotograficznych w maju 1988, pierwsza wystawa indywidualna "Paleta Kaszubska"- 1993. Od 1996 członek ZPAF.

II. (praca twórcza w fotografii)

Do najważniejszych cykli zdjęciowych zalicza prace dokumentujące życie religijne Polaków (zestaw "Górka Przeprośna" z 1987, "Chrzest w Kościele Zielonoświątkowym" z 1989), krajobraz Kaszub ("Strefa lodu" z 1991), nasycone atmosferą marzenia sennego fotografie otworkowe z Włoch i Paryża (1998-2005), zestawy fotomontaży powstałe przy użyciu techniki komputerowej (począwszy od 1996, m.in. wielokrotnie nagradzany "Sens Czasu") oraz serię stereogramów wykonanych kamerą otworkową ("Dialektyka przestrzeni" z 2004).

Autor 6 wystaw indywidualnych: "Paleta Kaszubska" (Gdańska Galeria Fotografii, 1993), "Od A do Z" (Gdańska Galeria Fotografii, 1995), "Fotografika" (Galeria Antoniego Rząsy, Zakopane 1998), "Wspomnienia z Toskanii" (Pro Lab Kodak, Gdańsk 1998, Galeria "Ciasna", Jastrzębie Zdrój 1999), "Oprócz Stali" (Studium Animatorów Kultury, Gdańsk 2000, Gdański Archipelag Sztuki 2008), "Lingua Franca" (Galeria Zespołu Szkół Plastycznych, Gdynia 2006). Wystawy "Oprócz stali" i "Lingua Franca" były również prezentowane w ramach I i II OFFO.

Ponadto uczestniczył w ponad 55 wystawach zbiorowych, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia, w tym wielokrotnie na Konfrontacjach Fotograficznych (wyróżnienia), Biennale Krajobrazu Polskiego, Przeglądzie Fotografii Krajów Bałtyckich "Złota Muszla" (Grand Prix, wyróżnienia), "Cyberfoto" (I, II, III nagroda, wyróżnienie), Doroczne Wystawy Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (Złoty Medal, wyróżnienia), i na Fotograficznych Mistrzostwach Polski (srebrny medal, wyróżnienie).

Prace fotograficzne w zbiorach ZPAF, Archiwum KK NSZZ "Solidarność" i zbiorach prywatnych (m.in. kolekcja Z. Tomaszczuka). Zdjęcia w albumach zbiorowych: "Solidarność 1980-2000" (Studio ATS, 2000) "Ołtarze papieskie na Pomorzu" (JTT Transmedia, 2001), "Muzeum Hymnu Narodowego" (Muzeum Narodowe w Gdańsku, 2003), "NSZZ Solidarność - XXV lat" (Studio ATS, 2005).

Opublikował szereg fotoreportaży i ilustracji w czasopismach: "Wybrzeże" (1989-90), "Pielgrzym" (1990-92), "Czas Pomorza" (2000-2002). Wczesny okres twórczości Zabłockiego został opisany w miesięczniku "Foto" ("Fotoamator klasyczny", 4/1989). Jest autorem tekstów dotyczących fotografii i problematyki dydaktycznej : "Rola pracowni komputerowej w nauczaniu fotografii artystycznej w PLSP w Gdyni-Orłowie" - "Wychowanie artystyczne", zeszyt VIII, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie, 1998; "Fotografia otworkowa" - miesięcznik "Foto-pozytyw" nr 4(11) kwiecień 2000; "Wokół fotografii otworkowej" - "Edukacja Plastyczna", zeszyt I, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Częstochowie, 2001.

W początkowym okresie nawiązuje do dokonań Kieleckiej Szkoły Krajobrazu, wkrótce opracowuje swój indywidualny styl oparty o nakładanie ujęć i wykorzystywanie ruchu fotografowanych obiektów lub kamery. Jednocześnie rozwija umiejętności w zakresie humanistycznego fotoreportażu, inspirowanego twórczością W. Eugene'a Smith'a. Od 1997 intensywnie wykorzystuje możliwości kamery otworkowej.

Użycie materiału barwnego, wielokrotna ekspozycja, efekty dyfrakcyjne służą rozwiązywaniu problemów artystycznych takich jak poszukiwanie wizualnej metafory upływu czasu i wielowymiarowości przestrzeni, niejednoznaczności postrzegania świata, którego potocznie rozumiana materialność jest zdaniem Zabłockiego, tylko pozorem wymagającym daleko idącej reinterpretacji. Wielokrotnie fotografuje kamerami otworkowymi na terenie Stoczni Gdańskiej (wystawa indywidualna "Oprócz Stali", 2000) . Pejzaż poprzemysłowy jest pretekstem do odnajdywania nowych znaczeń i symbolicznego wymiaru zjawisk rozgrywających się na styku oddziaływania sił przyrody i techniki.

Działa również na pograniczu fotografii i grafiki komputerowej tworząc cykle "Sens Czasu" (2001), "MoonRising" (2003), "Candida Albicans" (1997), "Psychozabawa" (1995), niekiedy posiłkując się samodzielnie wykonanymi utworami rzeźbiarskimi (cykl "Ostateczna Cisza", 2000).

e-mail:pezet@simplusnet.pl

O Autorze:

"Pod względem intensywności pracy twórczej oraz wytrwałości w poszukiwaniu indywidualnych środków artystycznych w obrębie fotografii otworkowej z pewnością sytuuje się w pierwszym rzędzie najważniejszych fotografów "otworkowców" w Polsce. Gdyby nie relatywnie młody wiek (ur. 1966 - zalicza się więc do średniej generacji), można by powiedzieć, że jest jednym z nestorów polskiej fotografii otworkowej. Na rzecz takiego, z pewnością przesadnego, określenia przemawiałaby szerokość oddziaływania sztuki Zabłockiego, którego wizja była i jest wielokrotnie naśladowana.

Najbardziej kojarzony z fotografią architektury oraz rejestracją form przemysłowych wykonanych na terenie Stoczni Gdańskiej.
Pierwsze swoje fotografie otworkowe wykonał w roku 1995 z pomocą najprostszych, przypadkowych środków. Trudności techniczne oraz problem z odpowiednim materiałem zniechęciły go jednak do dalszego używania tej kamery i częściowo ostudziły zapał twórczy w tym obszarze. Późniejsze konstrukcje to przerabiane własnoręcznie aparaty średnioformatowe.

[...]należy on do osób u których ciężko mówić o przypadku w fotografii. Wszystkie kadry są przemyślane i niemal dokładnie przewidziane.

Nawet w wypadku fotografii z użyciem wielokrotnej ekspozycji (którą tak lubi używać) ciężko jest mówić o przypadku. Często Piotr Zabłocki powtarza kadry, wykonuje kilka ujęć, by uzyskać taki efekt, taki wynik, o którym ma wyobrażenie i który widzi w umyśle przed rozpoczęciem fotografowania.

Nie można tu również mówić o efekciarstwie, (...), gdyż użycie fotografii otworkowej jest dla niego po prostu ułatwieniem w uzyskaniu zamierzonych efektów. Również cechy, często wykorzystywane jako charakterystyczne dla fotografii otworkowej, są zniwelowane. Mowa tu głównie o zniekształceniu perspektywy, które poprzez odpowiednie konstrukcje kamer otworkowych używanych przez Zabłockiego jest praktycznie wyeliminowane. "

cyt. za: Jakub Kaniuka, "Fotografia otworkowa - dzieło sztuki czy przypadku. Opis zjawiska na podstawie polskich twórców fotografii otworkowej oraz własnych doświadczeń", praca magisterska przygotowywana pod kierunkiem profesora Wojciecha Prażmowskiego, PWSFTViT Łódź 2009