Cykl fotografii przedstawia opowieść o miejscu, które stanowi alegoryczną podróż do naszego wewnętrznego pogranicza, technika w jakiej są wykonane fotografie ma podkreślić pewną niedosłowność tego miejsca, oddać klimat zamknięcia i izolacji. Krajobrazy skupiają się na dialogu z samotnością i pustką. Pewnym pograniczem jest też pora, o której były wykonane fotografie - od 5 do 8 rano w okresie Przedwiośnia. Jest to bardzo istotne, ponieważ to również stanowi pogranicze. Świat budzi się ze snu, majaczące kształty powoli zaczynają przypominać to, co uważamy za dobrze poznane i zapisane w naszej pamięci. Pierwsze promienie słońca odzierają widziany obraz z tajemnicy, nie ujawniając jej do końca.